۱۸فروردين
بعد از خوندن پست های این وبلاگ حس پیری و بزرگسالی شدیدی بهم دست داد ...
اینکه چه قدر دورم از اون فضاها و چه قدر رویاهام عوض شده
و این رو لزوما بد نمی دونم
این روزها زندگیم سالم تر و قشنگ تر و روشن تره و بزرگونه تره
خدارو صدهزار بار شکر که تو رو دارم عشق من
عشق صد ساله م با منه ...
این جمله چه قدر غیر قابل باوره
حتی حالا که یک سال و اندی گذشته از پیوند خانوادگی با عشق، هنوز هم نوشتن این جمله عجیبه
خداروشکر
پیش می رویم در زندگی ...