گذر می کنیم از این دهلیز (برای 93)

حالا که دارم می نویسم .... روبه روی آینه نشسته ام ....

یک جسم خاکستری هم می بینم ... که احتمالا باید خودم باشم .

من خیلی با آینه قهرم ... خیلی کم خودم را می بینم.

اما میز کارم را گذاشتم جلوی آینه

حس خوبی دارم

فردا 93 می آید و من مطمئنم حتی اگر نباشم .... آفتاب می آید

خورشید بیدار خواهد شد

من مطمئنم

اصلا حالم بی خودی خوب است

امسال سال تلاش های بی وقفه من است

سالی که مطمئنم می رسم به همه چیزهایی که می خواهم

همان مسائلی که معجزه نمی فهمند و تنها راه رسیدن بهشان تلاش خودت است

از تو حرکت و از خدا برکت

من دارم می فهمم واقعا خدا عابربانک نیست ..... واقعا نیست

حالا که می نویسم رو به رویم آینه است

حالا که می نویسم .... هنوز در نگاهم خشم می بینم

اما به 93 زندگی ام خوشبینم

به 93 زندگی همه مان خوشبینم

93 می خواهم برای خودم باشم ...... وقتی برای خودت باشی می توانی بی منت برای دیگران هم باشی

و خدا واقعا عابربانک نبود .... واقعا نبود .

امسال نفس جهان گرفت اما .... پایان تاریکی روشنیه

اینجاس که من یاد دهلیز و دیالوگ رضاعطاران و پسرش می افتم .....

*******ازین دهلیز گذر می کنیم********


بوی عیدی

بوی توپ

بوی کاغذرنگی

بوی تند ماهی دودی

وسط سفره نو



+امیدوارم همه کسایی که فردا عید دارن ، حالشون خوب خوب باشه
اتفاقات ناگوار از سر همه بگذره
صدقه میندازم برای همه :****


+دعا می کنم امسال ، همه بفهمیم اصل زندگی رو ، هدف زندگیمونو


+دعا می کنم عاقبت بخیری برای همه :***


رویاهاتو از دست نده

رویاهاتو از دست نده .....