دلو بزن به دریا

اگر می فهمیدیم ... هر جا غصه می خوریم ... درگیر می شویم با خودمان ... هرجا اندوه و افسردگی به جانمان می افتد ... هرجا هر کار می کنیم نصفه می ماند ... همه زندگی که واقعا راضی نیستیم ... پشیمان نمی شویم حقیقتا ... همه بر می گردد به غرور 

غرور هم گناه شیطان بود که به جانمان انداخت ....!! 

بعد اینطور می شود که خودمان را نمی بینیم .... 

هر وقت هم اشکالی از خودمان می بینیم ... شروع می کنیم به سرزنش خودمان و دیگران 

نگو که از اول ..... 

اینجاست همون جایی که 

باید دل به دریا زد 

تا بشکنیم این منو 

که صبح کنیم این شبو 

ما می فهمیم به مرور که با همه فرق هایمان چقدر شبیه هستیم و دردهای مشترک داریم ... مسائل مشترک داریم ...