بخواب آروم که بیداره ستاره

توی این یه سال ... سعی می کردم بدون اینکه به پشت سر نگاه کنم ... الکی فقط جلو برم 

من هیچ چیز شدیدی نیستم  

نمی دونم چه قدر این جمله بی معنی یا بامعنیه به نظر ولی برای خودم خیلی معنی داره 

من همیشه آدمایی نزدیک خودم دیدم که خیلی شبیه منن اما توی یه زمینه هایی خیلی افراطی تر و شدید تر 

ازینکه هیچ چیز شدیدی تو وجودم نیست تعجب می کنم 

راستش با یه قسمت وجودم این مدت ... به نقطه ای رسیدم که هیچ چیزی برام اهمیتی نداره 

اینکه اصل چه چیزایی چیه ... اینکه فلان چیز چرا اتفاق افتاد و فلان واقعه اجتماعی یعنی چی و ریشه هاش کجاس!! 

دیگه برام اهمیتی نداره و فقط  می گم : عصبی هستیم دیگه !!! اگه عصبی نبودیم اینجوری نمی شد 

خیلی سعی کردم سرپا وایسم و بگم آرزوی خودت بود خره .. خودت نمی خواستی؟؟

اینقدر دور از هم افتاده زندگیم ... اینقدر منتظر یه واقعه بیرونی خوش بودم که ... 

جلو می رم می بینم که چه قدر از همه دور شدم 

چقدر حتی از آرزوهای قدیم فاصله گرفتم 

این ادا نیست 

تظاهر نیست 

واقعا دیگه اهمیتی نداره 

اون قدر دورم که انگار نزدیکه بمیرم :))) 

البته من خیلی وقتا فکر می کردم قراره بمیرم ... ! الانم دوست ندارم بمیرم 

توی موقعیت های قدیمی که قرار می گیرم ، مثل قبل می شم ولی ... دیگه من نیستم و زود تموم میشم 

دوست دارم برم تا آخر راهو ببینم چی میشه؟

نمی دونم چرا اینقدر زندگیم از کنترلم خارجه 

و دیگه اعتقادی به کنترل زندگی هم ندارم 

اون قدر گیجم که می تونم ساعت ها بشینم و خیره بشم به یه جای نامعلوم 

دیگه اعتقاد به هیچی ندارم 

شاید به نظر همه مسخره بیاد ولی ... 

خیلی آرزو داشتم این لحظه ... یکی برام یه آهنگ می خوند

ز برون کسی نیاید چو به یاری تو اینجا

تو ز خویشتن برون آ سپه تتار بشکن