به راهی بی نشانی

خدایاااااااا.... ایول !! خودت سر شوخی رو باز کردیااااااااااااااااااااااا:)))) 

از بچگی عادت داشتم وقتی ذهنم خیلی درگیر می شد و یه چیز مزاحم اون وسط بدجور آزارم می داد ...

شروع می کردم توی درون خودم چرت و پرت گفتن 

کلمه های بی ربط گفتن 

یکی از شعرایی که پشت هم و هزار باره تکرار با خودم می خونم اینه : 

عروسک قشنگ من قرمز پوشیده

تو رختخواب مخمل آبی خوابیده 

عروسک من چشماتو وا کن 

وقتی که شب شد اون وخ لالا کن 

و این بارها و بارها تکرار میشه

تازه این شعرش کلی خلاصه شده !! یعنی این اون مقداریه که تو ذهن من مونده!! باقیش یادم نیست و الان توی سایت دیدم :)))

می دونی ...

یه وقتاییییییییییییییییییی

اون قدر اشتباه می کنی و همه چی واسه این اشتباهت فراهمه کهههه 

کهههههههههههه 

که می خوای فقط

فقط بخندی!!

خدایاااااااااااااااااااااااا ! چه کارای عجیبی می کنی عزیزم :* 

تو دانایی به همه چیز !

اینو باید می فهمیدم؟؟

که تو اون نگهبانی هستی که هیچ وقت حواسش پرت نمیشه

منو ببخش منو ببخش 

+ حیف مهسا اینجارو نمی خونه !! این عکسه منو یاد پکیج منو مهسا و ش انداخت ::)))))))