تمرین تنهایی از نوع مثبت :)

خواهرمان خیلی دوست می دارد که قبل از عید 94 عروسی کند و برود سر خانه و زندگانیش:))

ما الان با چند تا مسئله رو به رو می شیم . اول اینکه من چقدر پول باید بدم که براش کادو بخرم و همچنین چی بخرم!! 

دوم اینکه وااااااااااااااااای! داره عروسی می کنه. تازه دیشب یهو با این قضیه رو به رو شدم 

خیلی یه طوریه . منی که وقتایی که خونه نیست برام سخته 

چون همه فشار میاد روم و من همیشه ازینکه اصل قضیه خونه باشم بیزار بودم . خصوصا توی این وضعیت . البته وضعیت خاصی نیست . اگه اون قضیه هم نبود یه چیز دیگه پیدا می شد . 

حالا وقتی نباشه باید مواظب باشم جو خونه خراب نشه یه وقت !

خدایی نکرده اخم نکنم که فک کنن من احساس تنهایی می کنم و هی اون راه چاره شونو بهم بگن :| 

تازههه ! مامان فقط با عطیه آروم میشه .  حرفای من براش واقعا تاثیری نداره 

فک کن تازه دلشم تنگ میشههه! 

دیگه مثلا تا این بیاد به ما سر بزنه من این وسط .... :))) 

خلاصه که باید یه راه حلی پیدا کنم . یه برنامه ریزی داشته باشم که همه چی خراب نشه 

راستش همه این کارا رو می کنم که کسی بهم دست نزنه !! دوست دارم جو آروم باشه که کسی کارم نداشته باشه 

اوممممممممم! ولی خودمم بعد این همه سال بهش وابسته شدم :( 

خیلی هم خب دوستش دارم ولی چه کار میشه کرد . زندگی باید مدام شرایطش عوض شه و یه جا نمونه و نپوسه 

زندگی که تغییر نکنه ، زندگی نیست 

اینکه حتی وقتایی که با همه دنیا قهری یکی باشه که توی اتاق بغلی نشسته و می تونی حتی کنارش بشینی همین جوری و یه چی بپرونی

یا خب یکی هست با هم تی وی ببینین ... یکی هست تنها نباشی تو خونه 

یکی هست باهاش حرفای خوب خوب بزنی 

یکی هست که دلشو بدونی و حرفاشو بهت می زنه چون بهت اعتماد داره :) یکی که حرفاتو بهش می زنی ! شاید نه همشو ولی خیلیاشو :)) 

یه آجی بزرگتر دیگه :)) 

البته ما هم مثل همه یه وقتایی دلخوری و ناسازگاری داریم ولی طبیعیه 

راستش من کلا به نیت عطیه پا به این جهان گشودم !! و دعا روانه ام کردند که همیشه همراش باشم 

من فک کنم کلا یه موجود همراه به دنیا اومدم :)))) البته خودمم این قضیه رو دوست دارم . کلا زندگیمو ، خوبی و خوشیاشو با تلخیاش و همه چی دوست دارم 

آدم از اشتباهات خودش تلخ می شه و می سوزه وگرنه اتفاقاتی که دست خودمون نیست قشنگن ! چون داشتان زندگی ما هستن 

اووووووووووه! چه ماجراهایی با هم گذروندیم . ماجراهایی از بچگی که فقط خودم و خودش می دونیم 

به خودم حق میدم رفتنش ازین خونه برام خیلی مهم باشه . تنها میشم . 

مامان همیشه میگه (خصوصا وقتایی که دلخوره) : من که مامانت نیستم عطیه مامانته 

عطیه خیلی وقتا می دونه چه جوری حال خرابیای منو خوب کنه ! حداقلش حالمو عوض می کنه 

منم می دونم :) 

متقابله :) 

ما خانواده مون خیلی تکه ! خیلی تنهاست ! کلا با کسی ارتباط خاصی نداریم . نه مهمونی می ریم مگر به زور و مهمونم بیاد خودش میاد :))) 

تصمیم گرفتم حالا که هنوز چند ماه وقته تا عروسی ( ایشالا زودتر عروسی کنن البته:))) مونده ، خودم باشم و خودم 

کارامو تنهایی انجام بدم . فیلم و خوردن و بیرون رفتن و ... هم تنهایی 

در عین حال بتونم خوش اخلاق هم باشم :))) :| 

مهسا هم نیست ! ولی خب خوبه دیگه !!! یهویی ترک عادت کنیم بهتره 

فقــــــــــــط می ترسم به نت معتاد شم بیشتر . چون بالاخره دیگه :(

البته نت هم معتاد شدن نداره . یا مطلب میزارم یا به در و دیوارش نگاه می کنم . کار دیگه ندارم که 

نمی دونم چرا اینقدر میرم سرش فقط :))) 

میخواستم ممنوعیت اینجوری نتی هم بزارم که گفتم فعلا نه ! باشه واسه دو هفته دیگه 

حالا ایشالا هفته دیگه یا هفته بعدش کلاسام شروع میشه و سرم خیلی شلوغ میشه . 

و همه چی رو به راه میشه 

ولی خوبه که زندگی آدم فرمونش دست خودش باشه !! همش کارای ناخودآگاه نکنه آدم :))) 

آخیش ......

خیلی مهمه که بتونیم تنها باشیم و از زمین و زمان هم دلخور نباشیم و به خودمونم فوش ندیم که چرا وابسته ایم به دیگرون 

خیلی مهمه که مسئول زندگی خودمون باشیم :)