ترانه ای بخوان

دلتنگی های آدمی را باد ترانه ای می خواند 

رویاهایش را آسمان پر ستاره نادیده می گیرد 

و هر دانه ی برفی به اشکی نریخته می ماند  

تو کجایی که ببینی

وقتی روزها می گذرن و من بیشتر تو رو در خودم می بینم ....

بیشتر شبیه تو می شم ... 

با خودم چی کار کنم ...؟؟؟ 

چاخان ... من پر از فرداهام

بی تو فردایی ندارم که بخوام .... به نبودن تو عادت بکنم ...

....

مثل یه مرد گمشده که تازه از جنگ اومده ...

خوبه

تو تنظیمات زدم با سرچ و آپ و ... پیدا نشم ... خیلی هم خوب

حتما یک روز

دلم تنگ میشه .... حتما یک روز .... 

یک روز که جوون تر شدم ... 

حتما دوباره به همه چیز فکر می کنم .... 

و دوباره به سطح نمی دونم می رسم ...... 

و چون دور شدم .... دونستن هم برام مهم نیست 

چشم من مونده خیره به راه ... من شبم در حسرت ماه

انگار چشمام خشک شده ... 

چقدر دوست داشتم اون رویا رو از دست ندم ..... چقدر دوست داشتم حقیقت چیز دیگه ای بود ... 

چشمام خشک شده ....

حالا از ما چه مانده ... تو که رفته ای بخند

حالا من چی دارم ؟؟؟ 

هیچیییی

این چه کاری بود که با من کردی لعنتی ..... 

دیگه رویایی ندارم

من دیگه اینجا کاری ندارم ... یه جوری میخوام ببندمش ... هنوز راهشو پیدا نکردم ...

ت ل خ

یادمه اون روزا ... 

به بچه های تو فکر می کردم 

که چقدر دوست دارم حتما ببینمشون و ... حسشون کنم .... بین دستام ....